Türkiye, son yıllarda tarım ve hayvancılıkta büyük zorluklarla karşı karşıya kalıyor. Özellikle kırsal alanlarda hayvancılık yapan çiftçiler, nitelikli çoban bulma konusunda ciddi sıkıntılar yaşıyor. İç Anadolu ve Doğu Anadolu bölgelerinde yaşanan bu sorun, yüksek maaş tekliflerine rağmen çobana ulaşamamak şeklinde kendini gösteriyor. Sektördeki bu sıkıntıyı aşmak için farklı çözümler arayan yerel üreticiler, sonunda kendi aralarında bir sıra sistemi kurmaya karar verdiler. Bu yeni sistem, hem üreticilerin hem de çobanların hayatını kolaylaştırmayı hedefliyor.
Ülkede çobanlık mesleği, zorlu şartları ve uzun çalışma saatleri nedeniyle genellikle tercih edilmeyen bir alan haline geldi. 60 bin TL gibi cazip bir maaş teklif edilmesine rağmen, iş gücünü sağlamakta zorluk yaşayan üreticiler, bu işin getirdiği yükümlülükler ve yaşam koşulları nedeniyle gençlerin bu mesleği tercih etmediğini ortaya koyuyor. Yıllarca gece gündüz demeden hayvanlara bakmak, doğal zorlukların yanı sıra, sosyal yaşamdan da uzak kalmak anlamına geliyor. Gençler, daha az zahmetli ve daha iyi yaşam koşulları sunan işlerde çalışmayı tercih ediyor.
Son dönemde bu sorunla baş etmek isteyen çiftçiler, mevcut durumu değiştirmek amacıyla bir araya gelerek özel bir saha oluşturdu. Bu sistem aslında, her üreticinin belirli bir düden boyunca çoban çalıştırabilmesini sağlamak için tasarlandı. Üreticiler kendi aralarında bir 'sıra' belirleyerek, sırayla çoban temin etmeye karar verdiler. Bu sistem sayesinde, her üretici çoban bulmada sıkıntı yaşamadan kendi hayvanlarına bakılmasını sağlamış olacak. Ayrıca, bu uygulama çobanların da işlerini sürdürebilmeleri için her seferinde farklı hava koşullarını ve ortamları deneyimleme fırsatı sunuyor. Bu yerel hareket, uzun vadede hem üreticilere hem de çobanlara daha sürdürülebilir çözümler sunmayı vaat ediyor.
Bunun yanı sıra, çobanlara sağlanan desteklerin artırılması ve eğitim programlarıyla bu mesleği genç nesillere tanıtmak, gelecekteki iş gücünün de güçlendirilmesini sağlayacaktır. Çobana olan talebin artmasıyla, hayvancılıkla uğraşan aileler için bir sosyal güvence oluşturulması da hedefleniyor. Özellikle gençlerin çobanlık mesleğine çekilmesi için motivasyon sağlanmasının önemine dikkat çekiliyor. Toplumda çobanlık mesleğinin değeri üzerine bir farkındalık yaratmak, bu sorunun köklü bir çözüm bulmasını sağlayacaktır.
Sonuç olarak, 60 bin TL maaşla çoban bulamayan çiftçiler, kendi aralarında geliştirdikleri sıra sistemi ile bu sorunu aşmayı hedefliyor. Ancak, sadece bu sistemin değil, aynı zamanda mesleğin prestijinin artırılması için yapılacak çalışmalar da büyük önem taşıyor. Üreticilerin ve çobanların karşılaştığı zorlukların çözümü, ülke genelindeki tarım ve hayvancılık sektörünün geleceği açısından kritik bir adım olarak öne çıkıyor.
